Öğretmenlik; bir beceri, bir sanat, bir özveri, bir mum, bir eğitim-öğretim, bir anlayış, bir bakış, bir gönüllere, zihinlere akış, yetişecek nesillere nakşoluş ve karşılıksız yetiştirme, ama bir sevdaya tutuluş halidir.

1964-1965 öğretim yılından başlayan kısa yoldan meslek sahibi olma düşüncesi, okula başladıktan sonra aşka,  “öğretmen okulları ve dostluk”  marşıyla “ideale”, öğretmenliğe başladıktan sonra da “sevdaya” dönüşür, artık kopamazsınız, artık  hedef-kitleniz olan öğrenci denen varlıklarla bütünleşir, “idealist” yapınızla, alacağınız maaşınızı düşünmeden, çekeceğiniz zorluk ve yokluklara aldırmadan yürürsünüz…!

Sevdaya dönüşen öğretmenlik gece rüyanızda, gündüz okulda, akşam evinizde yakanızı bırakmaz, onunla yaşar, yetiştirdiğiniz öğrencilerinizin“Cumhuriyet ve Atatürk inkılâplarıyla” donandığını, “vatan–millet, çağdaş medeniyet”  kavramlarıyla büyüyüp ülkemize hizmet ettiklerini görünce övünür övünürsünüz…!?

Okul sonrasında günlük yaşam kaygısı, çalışma-üretme azmi sizi sarar, kimseyi aramaz olursunuz; yıllar geçer aradan okul arkadaşlıklarınız gelir aklınıza yatakhaneler, yemekhaneler, çamaşırhaneler, dershaneler, sınavlar artık zaman zaman aramaya-sormaya başlatır zihinsel yapınız içinde sizi…

Yozgat Kız İlköğretmen Okulu mezunları da öğretmenlik sevdasına yakalanıpyıllar sonra ilk defa 1997’ Yozgat’ta buluşup 21 yıllardır hiç aksatmadan, öğretmenlikleriyle-eğitimleriyle idealleriyle Türk Milli Eğimine imza atmanın gönül huzuru içinde Türkiye’de her yıl bir biraraya gelerek, kültürel gezilerde buluşan, “arkadaşlıklarıyla, dostluklarıyla” Türkiye’mizde bir ilke imza atan ve birçok okul mezunlarına  model olan emekli öğretmenler grubudur. Bu grup ilk defa yurt dışında buluşmayı “canımız,kanımız ve her şeyiimiz olan KKTC’yapmıştır…

Bu gezide sosyo-kültürel bir anlayış,  bu gezide anlamlı bir bakış, bu gezide Kıbrıs’ı tanıyış vardır. Bu gezilerde “üzüme-üzülme” yoktur. Bu gezilerde paylaşım, bu gezilerde güven, bu gezilerde candaşlık-sırdaşlık vardır.

Gala yemeğiyle Atatürk’e, şehitlerimize saygı duruşu, İstiklâl Marşı, İzmir marşı ve ;  “Alnımızda bilgilerden bir çelenk,  Nura doğru can atan Türk genciyiz,”  diye başlayan Öğretmen Okulları Marşıyla  bütünleşmenin ruhu yıkaması vardır…

Yozgat Kız İlköğretmenliler  2000 ve 2011’de  Çanakkale’de  buluşarak, kaybedilmek  üzere olan bir  coğrafyayı “vatan”  yapanlarla buluşmuş;  üç gündür de Kıbrıs Türk’üne tuzak kuranlara lânet, dünden-bu güne  KKTC’yi kuran anlayışlara da  minnet duygularını yinelemiştir…

Öğretmenlik ruhunun mesleki yapısında var olan “öğretme” anlayışı,kurallarla oturma-kalkmayı, kurallarla bireysellikten-  toplumsallığa geçmeyi de etken kılmıştır. Bu kuralcılık anlayışı ve alışkanlık tarzı günümüzde değer kaybına uğramış, yerini tekrar bireyselliğe bırakır hale gelmiş, ama Yozgat Öğretmenlilerin “ yel kayadan ne götürür” misali içinde birlikteliklerini günden güne özletir hale getirmiştir…

Gala yemeğinde okul yıllarındaki halk oyunları davullu-zurnalı, heyecanlı vehelecanlı şekilde, günün yorgunluğuna, tansiyona bakılmaksızın 51 yılöncesinden gelen şekliyle ortaya dökülmüş; masalarda   “özlenenler, gözlenenler, gizlenenler “ ve  o yılların içinde hocalığımızı yapan can öğretmenlerle gençlik devresinin sıcaklığı içinde özlemlerini gideren arkadaşlarımız, nezaketi-zarafeti ve iltifatı birlikte yürüttüler…

İnsanların yaratılışında varolan “hava atma, havalanma,” insanın yaşına, yaşamasına  bakılmaksızın var olduğunu da söylemek, kişinin “bende buradayım, aaa sen de orada mısın ?” şekliyle gözlemlenmesi bile 51 yıllıkarkadaşlıkları, 102 yıllara sağlıkla, sevgiyle götürmesi, o okulun bir mezunu ve mensubu olan bana da tüm katılanları-katılamayanları en içten duygularımla selâmlama gücünü ve görevini verdi…

Selâm size Yozgat Kız İlköğretmenliler, saygı sizlere aramıza katılan o günün eğiticileri yetiştiricileri olan N.Birsen (Altuğ) Bulut, Berrin Erol ile geziye katılamayıp da gönülleri, gözleri, duyguları Kıbrıs’ta toplananlarla olanAkanseller, Naci Erollar, Karabulutlar, Manazlar, Bozkuşlar… Rahmet sizlereRıza Akın, Zahide Soydaş, Cezmi Çölkesen, İbrahim Sağlam ve aramızdan ayrılan sınıftaşlarımız… Kutluyorum sizi, geziyi düzenleyen Pakize Yılmaz…

Sağlığınız yerinde, gözünüz-gönlünüz birbirinizde olsun, sevgilerle kalınız…!